Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΑΣΥΛΟ, ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Στις 8/11/2011, όταν συνασπισμένες δυνάμεις των ΜΑΤ και της δημοτικής αστυνομίας επιτέθηκαν σε μετανάστες μικροπωλητές, ευρισκόμενους επί της οδού Ακαδημίας και στο παρκάκι της Νομικής, και παραβίασαν το πανεπιστημιακό άσυλο, κυριολεκτικά μπουκάροντας ακόμη και στο προαύλιο της Νομικής, όλοι είχαν ένα δίκιο και όλοι είχαν άδικο.
Κάποιοι θεώρησαν ότι έπρεπε επί τέλους να γίνει μία επέμβαση των δυνάμεων καταστολής, ώστε να παταχθεί το παραεμπόριο, αλλά και το εμπόριο ναρκωτικών, που πρόσφατα μεταφέρθηκε έξω από την Νομική Σχολή και το κεντρικό κτίριο του ΕΚΠΑ.
Άλλοι έσπευσαν να ειδοποιήσουν τους επαγγελματίες της επανάστασης για να διακηρύξουν την ενότητα των Ελλήνων και των ξένων εργατών.

Εμείς προτιμούμε να μείνουμε σε μερικές απλές αλήθειες:
  • Ναι, το παραεμπόριο των μεταναστών αποτελεί μία από τις αιτίες μαρασμού των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
  • Ναι, δεν είναι το πιο ευχάριστο πράγμα του κόσμου να φτάνεις στην σχολή σου, αφού πρώτα έχεις μάθει 100+1 τρόπους να σουτάρεις την πρέζα.

Το ερώτημα είναι λενινιστικό: τι να κάνουμε;

Η απάντηση είναι «ας μπει η αστυνομία παντού για να πατάξει το έγκλημα» ή «έλα μωρέ, Έλληνες, πρεζάκια, ξένοι, είμαστ’όλοι ενωμένοι»;

Θα πρέπει να ερευνήσουμε την κατάσταση γύρω μας, δίχως να προϋποθέτουμε ιδεολογικές σχηματοποιήσεις.

  • Πλήττουν οι μετανάστες την ελληνική οικονομία ή η μετανάστευση προκαλείται και συντηρείται ως δομικό στοιχείο του παγκόσμιου καπιταλισμού;
  • Είναι οι Έλληνες εθνικιστές και ρατσιστές ή δεν αντέχουν άλλο να υφίστανται την οικονομικές δυσχέρειες και την διαρκή -και πολιτισμική- αλλοτρίωσή τους;

Ο Guy Debord έλεγε κάπου: «Αυτή η δημοκρατία, η τόσο τέλεια, κατασκευάζει από μόνη της τον εχθρό που τέλεια την βολεύει: την τρομοκρατία. Γιατί θέλει να κρίνεται με βάση τους εχθρούς της και όχι από αυτά που κάνει». Αλήθεια, πόσο επίκαιρο φαίνεται σήμερα αυτό;

Στην πραγματικότητα, μιλάμε συνέχεια για ένα σύστημα πρωτεϊκό, που διαρκώς αλλάζει μορφές, καθορίζοντας την ζωή και περιορίζοντας την ελευθερία μας.

Αυτό το σύστημα:
  • Πρώτα προκαλεί την μετανάστευση, δημιουργώντας κοινωνικές ανισότητες τεράστιας κλίμακας, και ύστερα, κυνηγά τους μετανάστες ως εθνικό κίνδυνο.
  • Πρώτα συνεργάζεται με τους εμπόρους ναρκωτικών, και ύστερα, κυνηγά τους ναρκομανείς για λόγους καλαισθησίας.


Σήμερα, εν μέσω ενός ακήρυκτου παγκόσμιου πολέμου, το σύστημα έχει μία αρχή, τις αγορές, και ένα τέλος, την αστυνομία.

Η στάση, λοιπόν, των φοιτητών απέναντι στα ψευδεπίγραφα διλήμματα που ανά διαστήματα τίθενται -π.χ. μετανάστες ή αστυνομοκρατία, άσυλο ή ασφάλεια- εξαρτάται από τον αγώνα του ακαδημαϊκού κόσμου -σε πολλαπλά πεδία μάχης- να κυριαρχήσει στον χώρο όπου δρα.

Ο νέος νόμος Διαμαντοπούλου, που ακριβώς εισάγει στο Πανεπιστήμιο τόσο τις αγορές, όσο και την αστυνομία, είναι ένα από τα πεδία μάχης, το βασικότερο ίσως, για αυτήν την χρονική περίοδο.

Συνεπώς, μαζί με τον αγώνα για την μη εφαρμογή του νόμου, η χωροταξική προάσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου, η προφύλαξη εντός του ασύλου των όποιων αγωνιζόμενων κοινωνικών ομάδων, αποτελεί χρέος των φοιτητών και εξυπηρετείται πραγματικά μόνο μέσω της γενναίας μείξης θεωρητικών πεποιθήσεων, πολιτικής αντίληψης, και κοινής λογικής.






ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΝΟΜΙΚΗΣ-δεν είμαστε απολίτικοι, δεν είμαστε επαγγελματίες επαναστάτες, είμαστε οι φοιτητές 



Ιάσων