Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ζόμπι επιτίθενται στην Νομική!

Με λένε Γιάννη και όταν επιτέθηκαν τα Ζόμπι στην νομική ήμουν εκεί. Θα σας διηγηθώ λοιπόν με κάθε ειλικρίνεια τι συνέβη ,αν και κάπως βιαστικά για λόγους που θα καταλάβετε αργότερα.

Ήταν λοιπόν Τετάρτη και η γενική συνέλευση είχε μόλις τελειώσει. Μεγάλη νίκη και ας λένε οι μάλακες για νοθεία. Τη ΔΑΠ από το πολιτικό και το οικονομικό δεν την είδανε? (Τους πέντε κακομοίρηδες δαπίτες από την ΑΣΣΟΕ δεν τους μετράω γιατί έχουν φάει τόσο ξύλο από την ΠΑΣΠ εκεί που σχεδόν τους λυπάμαι)

Ετοιμαζόμασταν για το συντονιστικό λοιπόν όταν χτυπάει το τηλέφωνο του Ανέστη και κάποιος ΑΧΜΕΤζης του λέει ,τρέξτε ,είναι η Διαμαντοπούλου στο public και μιλάει με μαθητές. Μύριζε τρελή μούφα η ιστορία ,αλλά το παιδί που την μετέφερε ήταν γνωστός και αξιόπιστος. Έτσι τα καθέκαστα διαδόθηκαν και μέσα σε πέντε λεπτά η μισή νομική έτρεχε προς το Σύνταγμα φωνάζοντας «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» και βρίζοντας μάνες και γιους.

Όταν φτάσαμε φυσικά καμιά Διαμαντοπούλου δεν βρήκαμε ,αλλά εν τω μεταξύ είχαν έρθει και από το πολιτικό μερικοί έτσι που είμασταν καμιά πεντακοσαριά άτομα. Δεν γαμιέται λέμε ,αφού ήρθαμε που ήρθαμε ας κάτσουμε. Είχε και κάτι  τύπους που πούλαγαν φτηνές μπίρες ,κομπλέντερ. Εν τω μεταξύ όμως μας έβλεπε ο κόσμος και έλεγε ,να οι αγανακτισμένο ,ξαναήρθαν! Και μένανε μερικοί και μας έπιαναν την κουβέντα την κουβέντα ,οπότε κατά τις δέκα είμασταν πια τόσοι πολλοί που κλείσαμε την Βασιλίσσης Σοφίας και ξεκινήσαμε να πετάμε μπουκάλια και χριστοπαναγίες στην είσοδο της βουλής.

Πλακώσαν βέβαια αμέσως οι μπάτσοι από το Δικαιοσύνης με την κλούβα ,και μας τάραξαν στο δακρυγόνο και στην φάπα. Ούτε μάσκες ,ούτε καδρόνια είχαμε ,οπότε την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια.

Τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή ,αλλά την επόμενη μέρα ο χαμός! «Καταληψίες επιτίθενται στην βουλή» και τέτοια πράγματα. Δίωρο αφιέρωμα μας είχε ο Σκάι! Λέμε ,όπα εδώ είμαστε και καλούμε σε πανελλαδικό συντονιστικό στο Σύνταγμα. Της τρελής έγινε! Όσο είμασταν στο πολυτεχνείο μόνο οι μπάτσοι μας έδιναν σημασία και τα πρεζάκια ,αλλά τώρα μέχρι και δεξιοί παππούδες με πι έρχονταν για να ρίξουν την χούντα του πασόκ. Πείτε μου τώρα με ποιο δικαίωμα θα πας εσύ σε αυτόν τον άνθρωπο και θα του πεις «δεν είναι το πασόκ ,είναι ο καπιταλισμός.» Θα πάθει κανένα έμφραγμα ,θα το χεις τύψη και θα χάσει και σε αριθμούς το κίνημα!

Για να καταλάβει κανείς επιτυχία που είχαμε ,το Κάπα Κάπα είχε αρχίσει να ξύνεται να κατέβει και εκείνο σε πλατείες. Έμμεσα βέβαια αλλά φαινόταν η ανησυχία.. Εμείς βέβαια κάναμε τις παρθένες «Εδώ δεν είμαστε ως παράταξη ή ως κόμμα» και τα συναφή που στο να εκνευρίζουν κνίτη ήταν πιο αποτελεσματικά και από ομιλία του Άδωνη.

Και ενώ όλα κυλούσαν όπως συνήθως σκάει το τσαφ. Από το πουθενά τελείως! Πάει ο Χρήστος από το ΜΑΣ ,που είχε βαρεθεί να βρίσκεται στην καρπαζιά , και με κάτι σκιώδεις τύπους από τα Εξάρχεια ,σπάει ένα κατάστημα της ΔΕΗ και "απαλλοτριώνει" τους λογαριασμούς με αυτό το καινούριο χαράτσι στα ακίνητα. Έρχεται στην πλατεία ,πάνω ακριβώς από τα σκαλάκια και με μπλούζα «ο κουμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου» τους βάζει φωτιά. Της πουτάνας το κάγκελο έγινε. Facebook ,twitter ,blogs πήραν φωτιά: Ποιος είναι αυτός ο ήρωας και τα λοιπά. Φυσικά και εμείς είχαμε μείνει μαλάκες ,άλλοι του έσφιγγαν το χέρι και άλλοι τσιμπιόντουσαν.

Το άλλο πρωί όλα τα μέσα έδειχναν την φάτσα και έλεγαν ότι είναι γραμμένος στην ΚΝΕ. Φυσικά πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις ,το Κόμμα τον είχε διαγράψει ,τον είχε χαρακτηρίσει αναρχικό και είχε δώσει τα στοιχεία του στη δικαιοσύνη ,αλλά εδώ είναι που αρχίζουν τα καλά. Κάνει συνεδρίαση η Επιτροπή Αγώνα της νομικής και βγάζει ανακοίνωση ,ότι το Κόμμα έχει ξεστρατίσει από τα ιδανικά του και ότι δεν θέλουν καμιά σχέση μαζί του. Και από κάτω υπογραφές απ' όλους τους ,μια ώρα τις κοίταζα και δεν μπορούσα να το πιστέψω!
Αυθόρμητα όλοι γυρίσαμε στην νομική και ίσα που προλάβαμε πριν μας περικυκλώσουν τα ματ. Πανό ότι θα περνούσαν πάνω από πτώμα μας για να συλλάβουν τον Χρήστο ,συνθήματα και ο κόσμος που σιγά σιγά μαζευόταν τριγύρω να ζητωκραυγάζει.

Έρχεται το μεσημεράκι ,βγάζουν ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ γλείφοντας και προσπαθώντας να το καπηλευτούν ,ότι και καλά θα έκαναν συγκέντρωση υποστήριξης. Στο διάολο είπαμε εμείς ,δικός μας αδερφός είναι εσείς πηγαίνετε να κάνετε φιγούρα στην Βουλή. Είχε ξεφύγει τελείως η κατάσταση ,αλλά γιατί όχι?

Μέχρι και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ κύρηξαν απεργία και μας δήλωσαν συμπαράσταση. Εμείς εν τω μεταξύ είχαμε οχυρωθεί ,είχαμε φτιάξει blog και είχαμε καλέσει σε συγκεντρώσεις με αυγά και γιαούρτια έξω από την σχολή για να διασφαλιστεί το άσυλο. Ο Τζέφρυ βέβαια είχε κάνει δήλωση ότι δεν ίσχυε το άσυλο για «κοινούς εγκληματίες» αλλά στην πράξη κανείς δεν τολμούσε να πάρει την ευθύνη για το ντού και έτσι άρχισαν τις γνωστές μπατσοπουστιές. Να μας κόψουν το ρεύμα ,το νερό και όλο και να πέφτει κανά προειδοποιητικό δακρυγόνο. Στα αρχίδια μας εμείς ,μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι να φωνάζουμε και να αντηχεί ολόκληρη η γύρω περιοχή από το σύνθημα, Για πρώτη φορά το ένιωθα ότι είμασταν νικητές ότι κάναμε κάτι και είχε νόημα τελοσπάντων!

Το σύστημα όμως δεν είχε παίξει όλα του τα χαρτιά. Κατά τις τρεις τα ξημερώματα η κατάσταση φαινόταν να έχει αποκλιμακωθεί προσωρινά. Ούτε οι μπάτσοι έκαναν κίνηση ,ούτε κόσμος συγκεντρωμένος υπήρχε. Παίζαμε τάβλι στο προαύλιο με ένα κερί ,ρομαντικά φάση κ' έτσι ,όταν ξαφνικά ακούμε μια φωνή «Φασίστες!» Ήταν η χαρακτηριστική φωνή του Κώστα από το ΜΑΣ και κάπου αχνοφαινόταν στις εξωτερικές σκάλες μεταξύ ογδόου και ενάτου ορόφου.

«Ποιους είπες φασίστες ρε ξώγαμο του Σταλιν?» φώναξε κάποιος αυθόρμητα. Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι «Δεν λέω εσάς ρε οπορτουνιστές της κακιάς ώρας ,έξω!» Υποψιασμένοι από κάτι που είχαμε δει να κυκλοφορεί στο ίντερνετ για ομάδες «αγανακτισμένων πολιτών» και τα συναφή τρέξαμε αμέσως πάνω και τι να δούμε!

Μικρές ομάδες με ρόπαλα πλησίαζαν την σχολή από το παρκάκι στην είσοδο της Μασσαλίας ,από την Ακαδημίας και την Σίνα Φασίστες το δίχως άλλος ,ασφαλίτες και γενικά τσιράκια των μπάτσων
που όλο και γίνονταν περισσότερα. Οι "επίσημοι" μπάτσοι φυσικά εξαφανισμένοι.

Αμέσως πήραμε τηλέφωνο όποιον μπορούσαμε να σκεφτούμε για βοήθεια ,αλλά όλοι απαντούσαν ότι θα χρειάζονταν τουλάχιστον μισή ώρα. Έπρεπε να τα βγάλαμε πέρα μόνοι μας λοιπόν... Κάναμε λοιπόν γρήγορα σαματά και τους ξυπνήσαμε όλους .Περίπου ογδόντα άτομα είμασταν στην σχολή ,αλλά σχεδόν τα μισά ήταν κοπέλες. Τελοσπάντων κατεβήκαμε όλοι στο προαύλιο ,παίρνοντας καρδόνια που τα είχαμε πρόχειρα -μερικοί προνοητικοί είχαν φέρει και κράνη- και περιμέναμε.

Έρχεται όμως τότε ο στρατηγός ,ένας παλιός Αρενίτης που παίζει να μας έριχνε μια δεκαετία και μας λέει ,μην είστε μαλάκες ,αν μείνουνε στο προαύλιο θα μας περικυκλώσουν. Θα πιάσουμε τις σκάλες ,εσωτερικές και εξωτερικές ,θα κάνουμε οδοφράγμαματα με τα τραπεζάκια και θα υποχωρούμε προς τα πάνω ,ώστε να χουμε το πλεονέκτημα του ύψους. Σιγά το πλεονέκτημα βέβαια  αν οι άλλοι είναι διπλάσιοι και τριπλάσιοι ,αλλά ο στρατηγός είχε και ένα άλλο σχέδιο που του είχε εμπνευστεί για την περίπτωση που δεχόμασταν επίθεση από ζόμπι. Θα γεμίσουμε ,είπε, με ριζοσπάστες το προαύλιο ,θα τους ποτίσουμε τσίπουρο και με μια μολότοφ από τον δεύτερο θα τους βάλουμε φωτιά ,όταν θα προέλαυνε το φασισταριό.

Αυθόρμητα υπήρξαν αντιρρήσεις (ούτε ο Μεταξάς δεν τα έκανε αυτά στον ριζοσπάστη) αλλά έπεσαν μερικές ψιλές και επανήλθε η τάξη. Συμφωνήσαμε λοιπόν να αφήσουμε την διοίκηση των μικρών μας δυνάμεων στον Στρατηγό και τσακιστήκαμε να φέρουμε τραπεζάκια ,έδρανα και άλλα οχυρωματικά υλικά.

Δέκα λεπτά δεν είχαν καλά καλά περάσει όταν ξεκίνησε η επίθεση. Μπήκαν ταυτόχρονα από δυο μεριές στο προαύλιο συν την είσοδο της Σίνα αλλά εμείς είμασταν υποψιασμένοι και δεν ψαρώσαμε. Και όταν δόθηκε το σύνθημα και έσκασε η μολότοφ... πήραν φωτιά τα μπατζάκια τους κανονικότατα!Βρήκαμε τότε την ευκαιρία για ξαφνική αντεπίθεση ,αλλά σύντομα αναγκαστήκαμε να υποχωρούσαμε και από τότε δεν ξανασηκώσαμε κεφάλι Παρά τα εμπόδια και δυο τρεις καλά στοχευμένες μολότοφ οι ορδές του σκότους κέρδιζαν όροφο τον όροφο ώσπου πια μας έφτασαν στον τελευταίο. Περίπου την ίδια στιγμή ακούσαμε και τους άλλους από την εξωτερική σκάλα να έρχονται.

 Δεν έχουμε πια να ξεφύγουμε πουθενά και έτσι και γω θα σταματήσω να γράφω αυτές τις γραμμές (καταλαβαίνεται τώρα το βιαστικό ύφος!) ,θα στείλω αυτό το μέιλ και θα παλέψω δίπλα στους συμφοιτητές μου. Μπορεί να είναι λίγο παπάρες ,να με αποκαλούν εχθρό της εργατικής τάξης και τα ρέστα αλλά είναι στα δύσκολα δεν με άφησαν μόνο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ποια είναι η άποψή σου;