Ένα φάντασμα τριγυρίζει στην Νομική, το φάντασμα της κατάληψης. Όλες οι κοιμισμένες δυνάμεις της γέρικης Σχολής μας ξύπνησαν και το καταδιώκουν. ΠΑΣΟΚογενείς, δεξιόστροφοι θεράποντες της επιστήμης, κάθε λογής απολίτικοι, χωρίς «παραταξιακές σχέσεις», ενώθηκαν για να υπερασπιστούν το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, την ν-οστή προσπάθεια επέμβασης του κρατικού μηχανισμού στα ζητήματα του Πανεπιστημίου «με την ιδιότητα τους ως ανεξάρτητων φοιτητών»!!! Επιθυμούν την Σχολή ανοιχτή για να λάβει χώρα ο πολιτικός διάλογος, λες και η κατειλημμένη Σχολή κλείνει τις πόρτες της στους φοιτητές με όλες τις ευκαιρίες πολιτικής συζήτησης και δράσης!!! (Αλλά, βέβαια, για να κρίνεις κάτι, πρέπει να το έχεις ζήσει, τουλάχιστον once!!!)
Κατηγορούν τις παρατάξεις για πνεύμα συναλλαγής, διαφθορά και συντεχνιασμό. Εκφράζουν, λένε, τους προβληματισμούς της σιωπηρής πλειοψηφίας, μόνο μέλημα της οποίας είναι η επαναληπτική εξεταστική και η ταχεία ολοκλήρωση των σπουδών τους.
Προσπαθώντας να ανακαλύψουν τα θετικά και τα αρνητικά του νομοσχεδίου, απομακρύνονται από την ουσία. Δεν υφίσταται επίδικο στην περίπτωσή μας. Το νομοσχέδιο δεν είναι αντικείμενο «εποικοδομητικής αντιπαράθεσης».
Στόχος μας δεν είναι να καταλήξουμε σε μία θετική ή αρνητική κρίση για το νομοσχέδιο.
Στόχος μας είναι να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας, τόσο ως διακριτής κοινωνικής ομάδας και ως μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας, όσο και ως θεσμού πολιτικού αναστοχασμού της ελληνικής κοινωνίας.
Στόχος μας είναι να αποτελέσουμε πρότυπο αυτοθέσμισης και αυτονομίας, όχι εργαστήρι αναπαραγωγής του κατεστημένου συστήματος.
Όχι, δεν είμαστε εμείς που δεν θα δεχτούμε ότι υπάρχουν προβλήματα στο εσωτερικό των Πανεπιστημίων, ότι για πολλά ευθύνονται οι παρατάξεις -για όσα έπραξαν ή δεν έπραξαν- ή η οικογενειοκρατία. Φυσικά, δεν μπορούμε να δεχτούμε τα περί «τέλματος» : οι στατιστικές για την ποιότητα είναι με το μέρος των φοιτητών. Όσοι θέλουν να μας αποξηράνουν, ας το προσπαθήσουν.
Εμείς όμως είμαστε εκείνοι που θα αρνηθούμε κάθε παρέμβαση οποιουδήποτε εξωτερικού φορέα, έχουσα στόχο την περιστολή των δικαιωμάτων, που θεμελιώθηκαν κάποτε στο αίμα.
Το Πανεπιστημιακό Άσυλο, το Αυτοδιοίκητο, οι χαλαροί ρυθμοί σπουδών, δεν μπορούν να αξιολογηθούν θετικά ή αρνητικά : αποτελούν τους κατ’εξοχήν όρους ύπαρξης και του πανεπιστημιακού φαινομένου και του φοιτητικού κινήματος.
Για κάποιους, οι θεσμοί αυτοί «πολιτικοποιούν» το λίκνο της γνώσης και των ιδεών, ενώ η χαλαρότητα της φοιτητικής ζωής εμποδίζει την προαγωγή της επιστήμης.
Συμφωνούμε. Όσοι θεωρούν την διαδικασία αθέμιτη, ας σκεφτούν ότι, κινδυνεύει από την πολιτική, όποιος δεν μετέχει σε αυτήν. Ας θυμηθούν με πόση ευκολία εφήρμοζαν τους φυλετικούς νόμους της χιτλερικής πολιτικής εξουσίας οι απολίτικοι επιστήμονες, γαλουχημένοι στην ίδια εντατικοποίηση, που σήμερα επιβάλλεται σε εμάς. Η αύξηση της παραγωγικότητας σε κάθε επίπεδο δημιουργησε στο παρελθόν οικονομικά πλεονάσματα και αιματηρούς πολέμους. Στις μέρες μας, καταλήγει μόνο σε μία ζοφερή οικονομικοπολιτική υποτέλεια.
Δεν είμαστε ουτοπιστές. Ακόμη κι αν δεχτούμε μία φιλελεύθερη θεωρία περί κράτους, ως αμερόληπτου διαιτητή ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, θα μιλήσουμε για κοινωνικό συμβόλαιο και για νομιμοποίηση της κρατικής εξουσίας. Συνιστά όμως προσβολή της κοινής λογικής η υπεράσπιση ενός νόμου που παρασκευάστηκε χωρίς κάν την αίτηση για συζήτηση με τους φοιτητικούς συλλόγους.
Εκείνος που θα μιλήσει για το «κρατικό μονοπώλιο του νόμιμου καταναγκασμού» δεν θα αποδείξει τίποτε άλλο παρά τις ολοκληρωτικές του τάσεις και την εναντίωσή του στην πραγματική δημοκρατία.
Εκείνος που θα μιλήσει για διαβούλευση με την Υπουργό κατόπιν ψηφίσεως δεν θα αποδείξει τίποτε άλλο παρά την αδυναμία πρόσληψης των αντικειμενικών συνθηκών.
Κι εκείνοι που υποψιάζονται τις φοιτητικές παρατάξεις, αλλά θεωρούν απόδειξη κοινωνικής αποδοχής του νόμου την ψήφιση του από τα κόμματα που χρηματοδοτούν τις εν λόγω παρατάξεις, ας ανατρέξουν στα μαθηματικά του Δημοτικού : είναι μία καλή αρχή για την απόκτηση λογικής σκέψης.
Το ζήτημα δεν είναι η ακύρωση της εξεταστικής. Είναι η απειλή της Διαμαντοπούλου ότι αυτό θα συμβεί.
Το ζήτημα δεν είναι το αν επιλύονται μέσω του νόμου υπαρκτά προβλήματα. Είναι ότι αυτά δεν επιλύονται από τους ενδιαφερομένους, το ίδιο το φοιτητικό σώμα.
Η φαινομενική σατανική συνεννόηση των παρατάξεων δεν σχετίζεται τελικώς με αυτές. Είναι στ’ αλήθεια μία έκλαμψη ενότητας του αληθινά ανεξάρτητου φοιτητικού κινήματος, η φωνή μίας σιωπηρής πλειοψηφίας, που δέχεται να χάσει μία εξεταστική, αγωνιζόμενη να κερδίσει έναν ολόκληρο κόσμο.
Ιάσων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ποια είναι η άποψή σου;