Μια κυβέρνηση, τρεις ζωές

Ο διαδηλωτής, ο πατέρας και ο μετανάστης: μια κυβέρνηση, τρεις ζωές

Τετάρτη 11 του Μάη μεσημέρι. Δεν είχα καταφέρει να πάω στην πορεία, αλλά βρισκόμουν στο Σύνταγμα και μες στο λεωφορείο ένα κορίτσι αλαφιασμένο και με malox στο πρόσωπο κάθισε στο μπροστινό κάθισμα. Ο χώρος  πλημμύρισε από την οξεία μυρωδιά του δακρυγόνου και του ασφυξιογόνου, κάποιοι άρχισαν να βήχουν κι εγώ ένιωσα να με καίει ο λαιμός-γνώριμη, πικρή αίσθηση. Εάν τα ρούχα της κοπέλας είχαν καταφέρει να αναδώσουν χημικά, τότε, σκέφτηκα, ο δρόμος μετατράπηκε πάλι σε πεδίο μάχης.

Λίγες ώρες αργότερα, φίλοι που συμμετείχαν στην πορεία επιβεβαίωσαν τη σκέψη μου. Άλλωστε, στη χώρα μας,  η διαδήλωση ως έννοια είναι συνυφασμένη στο μυαλό των περισσότερων, και όχι αδίκως, με επεισόδια. Επεισόδια που προκαλεί η αυθαιρεσία, είτε ενδεδυμένη τη μπατσική στολή της εξουσίας, είτε υπό τη φενάκη της αντίδρασης και  με το κεφάλι κουκουλωμένο. Οι αστυνόμοι και οι μπάχαλοι είναι ,διαχρονικά, οι υπονομευτές  του δικαιώματος της διεκδίκησης, του δικαιώματος στη διαδήλωση και στη διαμαρτυρία. Στην απεργιακή πορεία ,  μας θύμισαν πόσο εύκολα μπορούν να οδηγήσουν το κέντρο της πόλης και δεκάδες ανθρώπους σε απαράδεκτη κατάσταση και πόσο επιφανειακή είναι η διαφορά ανάμεσά τους.

Για να μιλήσω συγκεκριμένα και σύμφωνα με ό, τι άκουσα και διάβασα, λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι οι ματατζήδες εξαπέλυσαν επίθεση σε οποιονδήποτε έβλεπαν να διαδηλώνει, ειρηνικά ή μη. Δεκάδες τραυματίες, άνθρωποι πεσμένοι στο δρόμο, κορίτσια και γυναίκες σοβαρά χτυπημένες και, το κερασάκι στην κυβερνητική τούρτα της βαναυσότητας, ο 31χρονος διαδηλωτής που, τη μια στιγμή κρατούσε το πανό της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Πατησίων και Κυψέλης, και την άλλη βρέθηκε στην εντατική, με σοβαρότατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Και η αστυνομία, μετά, να το παίζει φιλάνθρωπος και να ζητά εξέταση του ενδεχομένου (!) να προκλήθηκε το ατύχημα αυτό από όργανό της. Σας ευχαριστούμε, προστάτες του πολίτη, που για άλλη μια φορά εσείς «απλώς προστατεύατε», που για άλλη μια φορά εσείς «απλώς προσπαθούσατε για την τήρηση τάξης». Δεν είδαμε, όμως, κανέναν αλήτη «αναρχικό» και καταστροφέα  πορείας και δημόσιας περιουσίας με σπασμένο κεφάλι, τον αθώο διαδηλωτή είδαμε και τώρα η ζωή του παίζεται ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΑΣ.  Σας ευχαριστούμε, κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σοσιαλιστές εσείς και δημοκράτες, που δίνετε γραμμή στους εφαρμοστές της πολιτικής σας να κατακρεουργούν τους πολίτες, οι οποίοι διεκδικούν όσα ΕΣΕΙΣ τους στερείτε.

ΕΣΕΙΣ σκοτώσατε και έναν άλλον αθώο πολίτη μία μέρα μετά, στην οδό Ηπείρου και 3^ης Σεπτεμβρίου. Τους σουγιάδες σας κρατούσαν τρεις μετανάστες, που, εξαθλιωμένοι, κατέσφαξαν τον ιδιοκτήτη της κάμερας που ήθελαν να πάρουν. Τον άνθρωπο που δεν πρόλαβε να δει το παιδί του να γεννιέται! Ακροδεξιοί φασίστες, όπως ήταν δυστυχώς αναμενόμενο, άρχισαν να επιτίθενται μες στις επόμενες μέρες αδιακρίτως σε όποιον έγχρωμο έβρισκαν μπροστά τους. Μέχρι στιγμής, μάλιστα, κατάφεραν να σκοτώσουν έναν αθώο άνθρωπο από το Μπαγκλαντές. Κι έτσι, λοιπόν, αποδόθηκε δικαιοσύνη. Έλληνες-μετανάστες: 1-1. Συγχαρητήρια.

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν μια εβδομάδα αγώνα, θρήνου και ντροπής. Οι τρεις επιθέσεις,  εναντίον του διαδηλωτή, του πατέρα και του μετανάστη, κακώς δεν εξετάζονται από μια κοινή σκοπιά. Κάποιοι φοβούνται να καυτηριάσουν το φόνο του 44χρονου Μανώλη, για να μη φανούν ρατσιστές, κάποιοι άλλοι ούτε που αισθάνονται την αδικία εις βάρος του 31χρονου, με το επιχείρημα: «να μην πήγαινε σε πορεία, λες και  δεν ξέρει τι συμβαίνει πάντα». Φυσικά, ελάχιστοι είναι όσοι ασχολούνται με το τραγικό τέλος του Μπαγκλαντεσιανού εφήβου, ποιος νοιάζεται, λένε, ένας μετανάστης λιγότερο.

Εμένα, πάντως, μου βρωμάει σαπίλα, μου γεννιούνται φόβοι και πονάω πολύ. Όταν  η πολιτική πλήττει τις τσέπες μας, συμβαίνει, πράγματι, κάτι άδικο και άξιο επαναστατικής διεκδίκησης. Όταν, όμως, η πολιτική ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, τότε για ποια διεκδίκηση μιλάμε; Για κάτι που κανείς δεν πρόκειται ποτέ να μας  δώσει πίσω ; Να ΤΟΥΣ δώσει πίσω; Και, ναι, όσο απαράδεκτη είναι η επίθεση του κυβερνητικού πιονιού στο δρόμο, άλλο τόσο αποτρόπαιη είναι η επίθεση του μετανάστη στον Έλληνα , μες στη χώρα του τελευταίου. Οι μετανάστες πεινούν κι εξαθλιώνονται, αλλά κι οι Έλληνες- όσο εθνικιστικό κι αν φαίνεται- έχουν δικαίωμα να ζήσουν και να εργαστούν ασφαλείς μες στην πατρίδα τους.  Το επιχείρημα αυτό καταχρώνται, βεβαίως, οι φασίστες και βρίσκουν ευκαιρία να διοχετεύσουν τα αντιανθρωπιστικά τους ένστικτα. Η κυβέρνηση, όμως, αντί να αναλάβει τις ευθύνες της και να δημιουργήσει στη χώρα συνθήκες αξιοπρέπειας, ασφάλειας και δικαιοσύνης κάθεται και παρακολουθεί ανθρώπους να σφάζουν και να σφάζονται για πλάκα. Είτε αυτοί είναι μπάτσοι και τους έχει δώσει γραμμή, είτε χρυσαυγίτες και τους έχει επιτρέψει να αλωνίζουν και να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, είτε μετανάστες και τους έχει εγκαταλείψει, διότι μεν τους κρατά στη χώρα, αλλά δε φροντίζει για αυτούς επαρκώς, αισθάνομαι ότι οι ευθύνες πρέπει να επιρριφθούν σε αυτή, την κυβέρνηση που, πια, έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Ελπίζω  ο διαδηλωτής που βρίσκεται στην εντατική, να γίνει σύντομα καλά. Αν, τελικά, οδηγηθεί στο θάνατο, θα έχουμε μέσα σε λίγα μόνο χρόνια ένα νέο «Γρηγορόπουλο» και ένα νέο-οξύτερο κατά τη γνώμη μου- κύμα αντίδρασης. Εύχομαι , όπως και να’ χει, να μην καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των ανθρώπων με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω τους, αλλά, αντίθετα, να ενισχυθεί από την οργή και την ορμή τους. Κι εμείς οι φοιτητές, ας μην εγκαταλείψουμε τον αγώνα, ας είμαστε πρωταγωνιστές στη ρεβάνς που δικαιούμαστε να πάρουμε και που κοντοζυγώνει…

Γεωργία